W stroju zamojskim haftem zdobiono przede wszystkim kołnierzyki, przyramki, przody i mankiety koszul, ponadto czepki, a od początków XX wieku także zapaski. W tym regionie okres największego rozkwitu hafciarstwa przypada na przełom XIX i XX wieku, a typowe dla niego wyszycia wykonywano ściegami liczonymi: za i przed igłą, stebnówką, krzyżykiem właściwym (na planie kwadratu) oraz istebniańskim (na planie prostokąta), a także ściegiem kurpiowskim, dzierganym, łańcuszkiem i atłaskiem płaskim. Motywy hafciarskie były ułożone pasowo, wyszywano je nićmi czarnymi i czerwonymi. Przy ich wykonaniu stosowano zasadę, że najbardziej rozbudowane elementy (geometryczne i zgeometryzowane roślinne) wyszywano krzyżykami właściwymi, sporadycznie atłaskiem płaskim, a okalały je rzędy innych ściegów.