Koszula o kroju przyramkowym
A - z przodu, B - z tyłu, C - części kroju:
d - płat przedni, e - płat tylni, f - rękaw, g - mankiet, h - kołnierz, i - przyramki, j - wtok (podpasze) , rys. St. Z. Mirosławska, 1956 r. Ze spuścizny po Barbarze Kaznowskiej, własność prywatna
Mężczyźni nosili koszule o kroju przyramkowym, z prostym wykładanym kołnierzykiem, rozcięciem na przodach, rękawami wszytymi w mankiet lub oszewkę. Długa sięgająca prawie do kolan, była wypuszczana na spodnie i przepasywana konopnym sznurem albo rzemieniem lub skórzanym pasem. Koszule szyto z lnianych samodziałów. W okresie międzywojennym zaczęto wyszywać ich mankiety i kołnierzyki haftem krzyżykowym, najczęściej czarno-czerwonym lub czarną stebnówką. W latach wcześniejszych, jedyną ich ozdobę stanowiły rzędy stebnówki wykonanej lnianą nitką w kolorze naturalnym. Przody koszuli związywano czerwoną tasiemką lub zapinano przekładaną przez dwie dziurki spinką ze szklanym oczkiem.
|