![Strój męski, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.1-17.jpg)
Strój męski, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki
![Kapelusz słomiany, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Letnim nakryciem głowy był kapelusz wykonywany własnoręcznie z żytniej słomy. Główka kapelusza miała około 7 cm wysokości i była opasana czarną lub czerwoną wstążką, której szerokość wynosiła 4 cm. Rondo, czyli <em>kania</em>, dochodziło do 8 cm szerokości.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.2-17.jpg)
Kapelusz słomiany, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Letnim nakryciem głowy był kapelusz wykonywany własnoręcznie z żytniej słomy. Główka kapelusza miała około 7 cm wysokości i była opasana czarną lub czerwoną wstążką, której szerokość wynosiła 4 cm. Rondo, czyli kania, dochodziło do 8 cm szerokości.
![Męskie nakrycia głowy, 6-8 – czapki z brunatnego sukna, 9 – kapelusz słomiany, O. Kolberg, Chełmskie. Kraków, 1890r., s.56
Czapka rogatywka, czyli <em>rogatka</em>, szyta była z ciemnego sukna, jak na sukmany. Wykańczano ją obszyciami ze sznurka, którego kolor mógł być różny w zależności od powiatu. W bialskim, włodawskim, radzyńskim i parczewskim używano sznurków niebieskich. Na końcach-rogach znajdowały się tzw. <em>kistki, </em>czyli pomponiki, w kolorze takim samym jak wykończenie rogatywki.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.3-17.jpg)
Męskie nakrycia głowy, 6-8 – czapki z brunatnego sukna, 9 – kapelusz słomiany, O. Kolberg, Chełmskie. Kraków, 1890r., s.56
Czapka rogatywka, czyli rogatka, szyta była z ciemnego sukna, jak na sukmany. Wykańczano ją obszyciami ze sznurka, którego kolor mógł być różny w zależności od powiatu. W bialskim, włodawskim, radzyńskim i parczewskim używano sznurków niebieskich. Na końcach-rogach znajdowały się tzw. kistki, czyli pomponiki, w kolorze takim samym jak wykończenie rogatywki.
![Koszula męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Koszule szyto z samodziałowego płótna lnianego. Miały krój przyramkowy, złożony z przodu i tyłu wszytego do przyramków, które wszywano do stojącego lub wyłożonego kołnierzyka. Rękawy były długie, u dołu marszczone i wszyte w mankiety.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.4-17.jpg)
Koszula męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Koszule szyto z samodziałowego płótna lnianego. Miały krój przyramkowy, złożony z przodu i tyłu wszytego do przyramków, które wszywano do stojącego lub wyłożonego kołnierzyka. Rękawy były długie, u dołu marszczone i wszyte w mankiety.
![Koszula męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Koszule były zdobione na kołnierzyku lub stójce, na listwie, doszytej wzdłuż rozcięcia na piersiach i na makietach rękawów. Zdobienia wykonywane były haftami tkackimi tzw. <em>pereborami i peretrykami, </em>lub haftem krzyżykowym.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.5-17.jpg)
Koszula męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Koszule były zdobione na kołnierzyku lub stójce, na listwie, doszytej wzdłuż rozcięcia na piersiach i na makietach rękawów. Zdobienia wykonywane były haftami tkackimi tzw. pereborami i peretrykami, lub haftem krzyżykowym.
![Spodnie lniane (<em>nogawice</em>), przód, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na Podlasiu latem noszono zgrzebne spodnie lniane, zwane <em>nogawicami. </em>Sięgały do kostek, a krój ich składał się z czterech części: dwóch nogawic, paska i klina z tyłu spodni, wszywanego w górnej części w celu rozszerzenia, tak by się lepiej układały.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.6-17.jpg)
Spodnie lniane (nogawice), przód, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na Podlasiu latem noszono zgrzebne spodnie lniane, zwane nogawicami. Sięgały do kostek, a krój ich składał się z czterech części: dwóch nogawic, paska i klina z tyłu spodni, wszywanego w górnej części w celu rozszerzenia, tak by się lepiej układały.
![Spodnie lniane (<em>nogawice</em>), tył z klinem, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.7-15.jpg)
Spodnie lniane (nogawice), tył z klinem, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
![Spodnie lniano-wełniane, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Spodnie na zimę szyto z tkaniny o osnowie lnianej a wątku wełnianym. Wełna na spodnie często była farbowana na czarno.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.8-14.jpg)
Spodnie lniano-wełniane, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
Spodnie na zimę szyto z tkaniny o osnowie lnianej a wątku wełnianym. Wełna na spodnie często była farbowana na czarno.
![Sukmana krótka, męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na Podlasiu, kobiety i mężczyźni nosili takie same sukmany o kroju kontuszowym. Szyto je z brązowego sukna folowanego. Tylny płat rozcinano w pasie i wszywano dodatkowe płaty tkaniny, ułożone w zakładki. Dzięki temu, sukmana była wcięta w pasie, a od pasa w dół tył był suto marszczony.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.9-13.jpg)
Sukmana krótka, męska, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na Podlasiu, kobiety i mężczyźni nosili takie same sukmany o kroju kontuszowym. Szyto je z brązowego sukna folowanego. Tylny płat rozcinano w pasie i wszywano dodatkowe płaty tkaniny, ułożone w zakładki. Dzięki temu, sukmana była wcięta w pasie, a od pasa w dół tył był suto marszczony.
![Sukmana, widoczne obszycia przy kieszeniach, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Przy szyi sukmana miała doszyty kołnierz. Zdobiona była w miejscu rozcięcia w pasie, na brzegach kieszeni, na przodach, kołnierzu i dolnych brzegów rękawa czerwonym lub niebieskim sznurkiem.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.10-10.jpg)
Sukmana, widoczne obszycia przy kieszeniach, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Przy szyi sukmana miała doszyty kołnierz. Zdobiona była w miejscu rozcięcia w pasie, na brzegach kieszeni, na przodach, kołnierzu i dolnych brzegów rękawa czerwonym lub niebieskim sznurkiem.
![Krajki, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na co dzień, do pracy, mężczyźni przewiązywali koszule zwykłym sznurkiem. Noszone od święta pasy - <em>krajki</em> tkano przeważnie z nici lnianych w różnych kolorach, w równoległe, barwne prążki różnej szerokości. W okolicach Włodawy noszono <em>pojasy</em> – pasy wełniane w podłużne czerwono-pomarańczowe, drobne prążki. Służyły one do przewiązywania sukmany.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.11-10.jpg)
Krajki, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na co dzień, do pracy, mężczyźni przewiązywali koszule zwykłym sznurkiem. Noszone od święta pasy - krajki tkano przeważnie z nici lnianych w różnych kolorach, w równoległe, barwne prążki różnej szerokości. W okolicach Włodawy noszono pojasy – pasy wełniane w podłużne czerwono-pomarańczowe, drobne prążki. Służyły one do przewiązywania sukmany.
![Pas tkany, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.12-10.jpg)
Pas tkany, Podlaskie, odmiana włodawska, okres międzywojenny, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
![<em>Postoły</em><strong>, </strong>łapcie z łyka, Podlasie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Obuwiem charakterystycznym dla Podlasia były łapcie z łyka, tzw. <em>postoły</em>. Wykonywano je z pociętego w paski łyka lipowego, brzozowego lub wiązowego. Były one plecione, a po bokach miały uszy, przez które przeciągano lniane lub konopne sznury tzw. <em>wercie</em> lub <em>zawłoczki</em>. Okręcano nimi nogi do kolan, po włożeniu lnianych onuc w kształcie szerokich płatów tkaniny. Był to archaiczny rodzaj obuwia, który został zastąpiony długimi skórzanymi butami, wykonywanymi przez miejscowych szewców.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.13-8.jpg)
Postoły, łapcie z łyka, Podlasie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Obuwiem charakterystycznym dla Podlasia były łapcie z łyka, tzw. postoły. Wykonywano je z pociętego w paski łyka lipowego, brzozowego lub wiązowego. Były one plecione, a po bokach miały uszy, przez które przeciągano lniane lub konopne sznury tzw. wercie lub zawłoczki. Okręcano nimi nogi do kolan, po włożeniu lnianych onuc w kształcie szerokich płatów tkaniny. Był to archaiczny rodzaj obuwia, który został zastąpiony długimi skórzanymi butami, wykonywanymi przez miejscowych szewców.
![<em>Postoły</em><strong>, </strong>łapcie z łyka, widoczna podeszwa, Podlasie, okres międzywojenny, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.14-8.jpg)
Postoły, łapcie z łyka, widoczna podeszwa, Podlasie, okres międzywojenny, ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, fot. K. Wodecka
![<em>Postoły</em>, łapcie z łyka, sposób sznurowania. O.Kolberg, Chełmskie. Kraków, 1890, s. 56](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.15-7.jpg)
Postoły, łapcie z łyka, sposób sznurowania. O.Kolberg, Chełmskie. Kraków, 1890, s. 56