![Strój męski – lniany, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.1-18.jpg)
Strój męski – lniany, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki
![Zimowa czapka barankowa, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Zimą mężczyźni nosili czarne czapki z dziobem, tzw. <em>kuczmy</em>, latem – słomiane kapelusze.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.2-18.jpg)
Zimowa czapka barankowa, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Zimą mężczyźni nosili czarne czapki z dziobem, tzw. kuczmy, latem – słomiane kapelusze.
![Koszula męska, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na całym obszarze Podlasia mężczyźni nosili podobne koszule. Były one lniane, samodziałowe, o kroju przyramkowym, długie do kolan. Koszul noszonych na co dzień zwykle nie ozdabiano, świąteczne zdobiono na kołnierzyku, mankietach i wąskim pasku płótna, naszytym przy rozcięciu z przodu. Ozdabiane były ręcznym haftem krzyżykowym lub haftem tkackim tzw. <em>pereborami</em>, czyli haftem wybieranym ręcznie z osnowy podczas tkania. Najpopularniejsze kolory haftów to bordowy, czerwony, czarny i granatowy.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.3-18.jpg)
Koszula męska, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. A. Woźniak
Na całym obszarze Podlasia mężczyźni nosili podobne koszule. Były one lniane, samodziałowe, o kroju przyramkowym, długie do kolan. Koszul noszonych na co dzień zwykle nie ozdabiano, świąteczne zdobiono na kołnierzyku, mankietach i wąskim pasku płótna, naszytym przy rozcięciu z przodu. Ozdabiane były ręcznym haftem krzyżykowym lub haftem tkackim tzw. pereborami, czyli haftem wybieranym ręcznie z osnowy podczas tkania. Najpopularniejsze kolory haftów to bordowy, czerwony, czarny i granatowy.
![Strój męski – lniany, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak. Fot. Wł. Pohorecki
Mężczyźni nosili najczęściej lniane portki samodziałowe. Spodnie lniane, po I wojnie światowej, były zastępowane modnymi wówczas spodniami z sukna tzw. <em>bryczesami</em>, które miały nogawki szerokie u góry a wąskie u dołu.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.4-18.jpg)
Strój męski – lniany, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak. Fot. Wł. Pohorecki
Mężczyźni nosili najczęściej lniane portki samodziałowe. Spodnie lniane, po I wojnie światowej, były zastępowane modnymi wówczas spodniami z sukna tzw. bryczesami, które miały nogawki szerokie u góry a wąskie u dołu.
![Męski <em>kabat,</em> Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Mężczyźni nosili <em>kabaty</em>, o kroju zbliżonym do kobiecych kaftanów. Pod wpływem mody zaczęli nosić kamizele. Szyto je z różnych tkanin w kolorach brązowym, czarnym i szarym. Nie miały rękawów, z przodu zapinano je na guziki, plecy były zakończone u dołu lekkim wydłużeniem, tzw. <em>ogonem</em>, z wyciętym pośrodku ząbkiem.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.5-18.jpg)
Męski kabat, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Mężczyźni nosili kabaty, o kroju zbliżonym do kobiecych kaftanów. Pod wpływem mody zaczęli nosić kamizele. Szyto je z różnych tkanin w kolorach brązowym, czarnym i szarym. Nie miały rękawów, z przodu zapinano je na guziki, plecy były zakończone u dołu lekkim wydłużeniem, tzw. ogonem, z wyciętym pośrodku ząbkiem.
![Sposób zdobienia – naszycia z plecionego sznurka, męski <em>kabat,</em> Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.6-18.jpg)
Sposób zdobienia – naszycia z plecionego sznurka, męski kabat, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
![W sukmanie, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak. Fot. Wł. Pohorecki
Sukmany zwane <em>sukman</em>, noszone były zarówno przez mężczyzn jak i przez kobiety. Szyto je z samodziałowych, folowanych tkanin wełnianych, w kolorze brązowym. Krój ich składał się z pleców, podciętych po bokach w pasie i przymarszczonych, przodów, które krojono z szerokim klinem od pasa zachodzącym na plecy, powodując przymarszczenie w pasie oraz długich rękawów. Przy szyi doszywano wąski kołnierzyk. Sukmana w miejscu zszyć i na przodzie ozdobiona była naszytymi skręconymi niebieskimi sznurkami.W XIX w. zaczęto nosić tzw. <em>paltony,</em> czyli płaszcze. Miały one już prosty, miejski krój. Plecy składały się z dwóch części, zszytych pośrodku. Przody zachodziły na tył. Rękawy były długie, kołnierz z klapkami. Zapinano je na jeden rząd guzików, w pasie miały wpuszczane kieszenie. Szyto je z tkanin wełnianych.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.7-16.jpg)
W sukmanie, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak. Fot. Wł. Pohorecki
Sukmany zwane sukman, noszone były zarówno przez mężczyzn jak i przez kobiety. Szyto je z samodziałowych, folowanych tkanin wełnianych, w kolorze brązowym. Krój ich składał się z pleców, podciętych po bokach w pasie i przymarszczonych, przodów, które krojono z szerokim klinem od pasa zachodzącym na plecy, powodując przymarszczenie w pasie oraz długich rękawów. Przy szyi doszywano wąski kołnierzyk. Sukmana w miejscu zszyć i na przodzie ozdobiona była naszytymi skręconymi niebieskimi sznurkami.W XIX w. zaczęto nosić tzw. paltony, czyli płaszcze. Miały one już prosty, miejski krój. Plecy składały się z dwóch części, zszytych pośrodku. Przody zachodziły na tył. Rękawy były długie, kołnierz z klapkami. Zapinano je na jeden rząd guzików, w pasie miały wpuszczane kieszenie. Szyto je z tkanin wełnianych.
![Pas (<em>pojas</em>), okres międzywojenny. Archiwum Etnograficzne Muzeum Archeologicznego i Etnograficzego w Łodzi, rys. H. Czurko
Mężczyźni opasywali sukmany pasami zwanymi <em>pojasami,</em> czyli utkanymi krajkami. Mogły być one utkane nićmi lnianymi lub wełnianymi w kolorach pomarańczowo-czerwonych. Opasywano się nimi dwukrotnie i wiązano na przodzie w kokardę lub przewiązywano na lewym boku.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.8-15.jpg)
Pas (pojas), okres międzywojenny. Archiwum Etnograficzne Muzeum Archeologicznego i Etnograficzego w Łodzi, rys. H. Czurko
Mężczyźni opasywali sukmany pasami zwanymi pojasami, czyli utkanymi krajkami. Mogły być one utkane nićmi lnianymi lub wełnianymi w kolorach pomarańczowo-czerwonych. Opasywano się nimi dwukrotnie i wiązano na przodzie w kokardę lub przewiązywano na lewym boku.
![<em>Postoły </em>– łapcie z łyka na drewnianych prętach, na których je wykonywano, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Charakterystycznym dla całego Podlasia obuwiem były <em>postoły</em>, czyli łapcie z łyka. Pleciono je na kijkach, na których pozostawały uszy, przez które przeciągano sznurki do obwiązywania nóg.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.9-14.jpg)
Postoły – łapcie z łyka na drewnianych prętach, na których je wykonywano, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Charakterystycznym dla całego Podlasia obuwiem były postoły, czyli łapcie z łyka. Pleciono je na kijkach, na których pozostawały uszy, przez które przeciągano sznurki do obwiązywania nóg.
![Sposób zawiązywania <em>postołów</em>- łapci z łyka, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
<em>Postoły</em> zakładano na onuce i okręcano sznurkiem, który był przewleczony przez uszy łapci. Łapcie wykonywano z łyka lipowego, brzozowego lub wiązowego.](https://strojeludowe.net/wp-content/themes/stroje2021/showtn.php?i=https%3A%2F%2Fstrojeludowe.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2020%2F12%2F2.10-11.jpg)
Sposób zawiązywania postołów- łapci z łyka, Podlasie Nadbużańskie, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Postoły zakładano na onuce i okręcano sznurkiem, który był przewleczony przez uszy łapci. Łapcie wykonywano z łyka lipowego, brzozowego lub wiązowego.