Hafty lasowiackie były zawsze jednobarwne. Najstarsze miały kolor czarny, czerwony, szary (z lnianych niebielonych nici) i były wykonywane ściegami liczonymi. Od przełomu XIX i XX w. ich miejsce często zajmowały hafty angielskie (dziureczkowe), niezwiązane ze strukturą tkaniny, wykonane białą nitką. Wyszycia tworzyły ornamenty, które wąskimi liniami układały się na brzegach i szwach odzieży, ten sposób ich rozłożenie stanowi pozostałość z czasów gdy pełniły one funkcję praktyczną (łączyły i wzmacniały tkaninę), a nie tylko zdobiły odzież. Hafty wykonywano na dolnych krawędziach spódnic i zapasek, dwóch lub trzech brzegach zawicia, koszulach (na kołnierzykach, przyramkach, mankietach i niekiedy na przodach). W haftach kolorowych (na zapaskach, spódnicach i zawiciach) występowały kompozycje linii prostych i falistych, motywów spirali (ślimacznicy) oraz zgeometryzowanych, potraktowanych schematycznie elementów roślinnych. Ten ostatni typ haftu, w formie bukietów, zdobił także naroża chust czepcowych. Natomiast w białych haftach angielskich motywy roślinne były nieco bardziej naturalistyczne, a ważny element zdobniczy stanowiły skomponowane z nimi pojedyncze lub ułożone w grupy, obdziergane dziurki.

Elżbieta Piskorz-Branekova