Stroje jamieńskie, fot. Jacek Święch, fotografię udostępniło wydawnictwo Muza S.A.
Mieszkańcy Jamna w tradycyjnych strojach ludowych, rycina z lat 30. XX w.
Kultura jamneńska stanowiła przedmiot dumy ówczesnych koszalinian, którzy zdawali sobie sprawę z jej odrębności, a co za tym idzie szczególności. Nic zatem dziwnego, że to właśnie folklor jamneński był stałym elementem promocji miasta. Choćby w formie prezentowanego folderu zapraszającego turystów nad morze.
Litografia autorstwa Alberta Kretschmera wykonana w 1891 r. wg obrazu z 1836 r. namalowanego przez Augusta Ferdinanda Hauptnera dla carycy Anny Fiodorowny (Charlotty Pruskiej), która w 1817 r. w drodze do Rosji miała kontakt z mieszkańcami Jamna. Jednej z panien podarowała złoty naszyjnik, który potem stał się elementem stroju ślubnego.
Tę scenkę prezentowano w 1921 r. na koszalińskich notgeldach.
Dzięki licznej grupie mamy przykład nie tylko weselnego stroju damskiego i męskiego, ale również starosty weselnego, zamężnej kobiety i dwóch mężczyzn w dojrzałym wieku.
Uwagę zwraca niezwykłe nakrycie głowy pana młodego – kapelusz trójgraniasty. Noszono je do połowy XIX w., potem zastąpiono cylindrami.
Grafika autorstwa Augusta Ferdinanda Hauptnera publikowana w Zeitschrift des Vereins für Volkskunde (czasopismo folklorystyczne) w 1891 r., przedstawiająca najbardziej typowe dla Jamna przedmioty, w tym kilka charakterystycznych elementów strojów.
Po bokach kompozycję zamykają weselne piki – atrybuty swata i drużby weselnego. Drewniane rękojeści pomalowane i ozdobione przez właściciela, metalowa końcówka lancy wykuta przez kowala. Do drzewca mocowano kolorowe wstążki oraz dekorowaną tabliczkę z inicjałami narzeczonych i datą wesela.
Czarna haftowana rękawica należała do panny młodej, była ważnym elementem stroju weselnego.
Korona ślubna to wspólna własność całej społeczności.
Pantofle damskie skórzane, na obcasie, sznurowane. Poniżej – klapki, zdobne, prawdopodobnie niedzielne obuwie (codziennym były powszechnie spotykane chodaki).
Pasek ze srebrnymi okuciami, element damskiego stroju świątecznego.
Brosza z kości i ozdobna sprzączka (prawdopodobnie do męskich pantofli).