Przejdź do głównej treści
Strój kobiety zamężnej, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Strój kobiety zamężnej, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Strój kobiecy codzienny, Spisz, okres  międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Strój kobiecy codzienny, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Strój kobiecy codzienny –  tył, Spisz, okres  międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Strój kobiecy codzienny – tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

W czepku, koszuli i gorsecie, strój kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Pod koniec XIX w. dziewczęta czesały włosy gładko, z przedziałkiem pośrodku i warkoczem splecionym z tyłu. Mężatki włosy rozdzielały na pół i mocowały na obręczy czyli <em>chamełce</em>. Na tak uczesane włosy zakładano czepiec.

W czepku, koszuli i gorsecie, strój kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Pod koniec XIX w. dziewczęta czesały włosy gładko, z przedziałkiem pośrodku i warkoczem splecionym z tyłu. Mężatki włosy rozdzielały na pół i mocowały na obręczy czyli chamełce. Na tak uczesane włosy zakładano czepiec.

Czepiec kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Czepce były małe, przylegające do głowy, z ząbkiem wyciętym nad czołem. Szyto je z atłasu, brokatu lub czerwonych wstążek, które pochodziły z kapelusza pana młodego. W późniejszym okresie wykonywano je z kwiecistego jedwabiu lub tybetu. Ozdabiano je naszytą wzdłuż brzegów czerwoną wstążką, spod której wystawała na pół centymetra taka sama wstążka tylko drobno plisowana.

Czepiec kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Czepce były małe, przylegające do głowy, z ząbkiem wyciętym nad czołem. Szyto je z atłasu, brokatu lub czerwonych wstążek, które pochodziły z kapelusza pana młodego. W późniejszym okresie wykonywano je z kwiecistego jedwabiu lub tybetu. Ozdabiano je naszytą wzdłuż brzegów czerwoną wstążką, spod której wystawała na pół centymetra taka sama wstążka tylko drobno plisowana.

W czepku i chustce rąbkowej, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak., fot. Wł. Pohorecki

Na czepiec, bezpośrednio po oczepinach zakładano niewielkich rozmiarów tiulową chustkę, którą wiązano pod brodą. W dni świąteczne na czepce zakładano chustki <em>rąbkowe </em>własnej roboty.

W czepku i chustce rąbkowej, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak., fot. Wł. Pohorecki

Na czepiec, bezpośrednio po oczepinach zakładano niewielkich rozmiarów tiulową chustkę, którą wiązano pod brodą. W dni świąteczne na czepce zakładano chustki rąbkowe własnej roboty.

Stroje kobiece, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelkach A. Woźniak., fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze rańtuchy szyte były ze zwykłego, samodziałowego płótna, tkanego na wąskich warsztatach i zszytego pośrodku ozdobnym ściegiem przypominającym koronkę klockową. W XIX w. kobiety spiskie nosiły również rańtuchy <em>rąbkowe</em> własnego wyrobu. Tkano je w Jurgowie, Czarnej Górze, Rzepiskach, Trybszu i Nowej Białej. Wzdłuż brzegów, na całej długości lub nawet na całej powierzchni były ozdobione. Zdarzało się, że dolne, poprzeczne brzegi ozdobione były gładkimi paskami zgrupowanymi po pięć w jeden zespół, a w odstępach między nimi wkomponowane były wzory zwane <em>bogacami</em>.

Stroje kobiece, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelkach A. Woźniak., fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze rańtuchy szyte były ze zwykłego, samodziałowego płótna, tkanego na wąskich warsztatach i zszytego pośrodku ozdobnym ściegiem przypominającym koronkę klockową. W XIX w. kobiety spiskie nosiły również rańtuchy rąbkowe własnego wyrobu. Tkano je w Jurgowie, Czarnej Górze, Rzepiskach, Trybszu i Nowej Białej. Wzdłuż brzegów, na całej długości lub nawet na całej powierzchni były ozdobione. Zdarzało się, że dolne, poprzeczne brzegi ozdobione były gładkimi paskami zgrupowanymi po pięć w jeden zespół, a w odstępach między nimi wkomponowane były wzory zwane bogacami.

Koszula kobieca, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na całym Spiszu koszule kobiece miały krój bezprzyramkowy, marszczony. Najstarsze były szyte z cienkich, samodziałowych, białych płócien. Rękawy uszyte były z całej szerokości materiału i przymarszczone u dołu tak, aby tworzyła się kryza. Całość wokół szyi była przymarszczona i wszyta w <em>obszewkę </em>czyli kołnierz. Pod szyją koszule były zawiązywane sznurkiem a na wierzchu przypinano kokardę z czerwonej wstążki. Koszule były krótkie, do pasa, a pod pachami miały wszyte <em>ćwikle – </em>nieduże kwadraty płótna. Na ramieniu i mankietach zdobił je haft o wzorach geometrycznych w kolorze czarnym.

Koszula kobieca, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na całym Spiszu koszule kobiece miały krój bezprzyramkowy, marszczony. Najstarsze były szyte z cienkich, samodziałowych, białych płócien. Rękawy uszyte były z całej szerokości materiału i przymarszczone u dołu tak, aby tworzyła się kryza. Całość wokół szyi była przymarszczona i wszyta w obszewkę czyli kołnierz. Pod szyją koszule były zawiązywane sznurkiem a na wierzchu przypinano kokardę z czerwonej wstążki. Koszule były krótkie, do pasa, a pod pachami miały wszyte ćwikle – nieduże kwadraty płótna. Na ramieniu i mankietach zdobił je haft o wzorach geometrycznych w kolorze czarnym.

Mankiet koszuli z haftem tkackim, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze hafty na koszulach wykonywane były ściegiem łańcuszkowym, później zaczęto haftować krzyżykiem. Mankiety wykończone były koronką szydełkową zwaną <em>cipką</em>. Koszule typu trybskiego miały rękawy uszyte z tkaniny wykonanej splotem rządkowym, z paskami na ramieniu i mankietach wrobionymi w czasie tkania czerwonymi, bawełnianymi nićmi. Przody utkane były splotem prostym. Późniejsze koszule szyto z cienkiego płótna, z krezą pod szyją. Koszule kacwińskie miały ten sam typ kroju co jurgowskie i trybskie, natomiast na kołnierzu i mankietach ozdobione były naszytymi kupnymi, czerwonymi taśmami, a później białymi ząbkami.

Mankiet koszuli z haftem tkackim, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze hafty na koszulach wykonywane były ściegiem łańcuszkowym, później zaczęto haftować krzyżykiem. Mankiety wykończone były koronką szydełkową zwaną cipką. Koszule typu trybskiego miały rękawy uszyte z tkaniny wykonanej splotem rządkowym, z paskami na ramieniu i mankietach wrobionymi w czasie tkania czerwonymi, bawełnianymi nićmi. Przody utkane były splotem prostym. Późniejsze koszule szyto z cienkiego płótna, z krezą pod szyją. Koszule kacwińskie miały ten sam typ kroju co jurgowskie i trybskie, natomiast na kołnierzu i mankietach ozdobione były naszytymi kupnymi, czerwonymi taśmami, a później białymi ząbkami.

Gorset <em>kabatek</em>, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze gorsety zwano <em>kabatkami</em>. Szyte były z półjedwabnego brokatu, sukna lub kolorowych tybetów. Miały one bardzo charakterystyczny krój z trójkątami w górnej części przodów i pleców.

Gorset kabatek, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Najstarsze gorsety zwano kabatkami. Szyte były z półjedwabnego brokatu, sukna lub kolorowych tybetów. Miały one bardzo charakterystyczny krój z trójkątami w górnej części przodów i pleców.

Gorset <em>kabatek- </em>tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

<em>Kabatki</em> były ozdabiane naszytą wzdłuż wszystkich górnych brzegów złotą taśmą, sznurkami i aksamitkami

Gorset kabatek- tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Kabatki były ozdabiane naszytą wzdłuż wszystkich górnych brzegów złotą taśmą, sznurkami i aksamitkami

Gorset <em>kabatek</em>, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Późniejsze gorsety szyto z fabrycznego, czerwonego sukna i obszywano złotym galonem. Były one zapinane na haftki. <em>Lejbiki </em>miały krój bez trójkątów z przodu i z tyłu, tylko półokrągły dekolt i uszyte były z <em>barsianu,</em> bądź kolorowych tybetów. Najstarsze z <em>orlijonu</em> ozdabiały <em>krepindle</em> w jaskrawych kolorach. <em>Lejbiki</em> trybskie i kacwińskie sporządzano z tkanin jednobarwnych i zdobiono naszytym <em>siutażem</em>, podkreślającym krój gorsetu.

Gorset kabatek, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Późniejsze gorsety szyto z fabrycznego, czerwonego sukna i obszywano złotym galonem. Były one zapinane na haftki. Lejbiki miały krój bez trójkątów z przodu i z tyłu, tylko półokrągły dekolt i uszyte były z barsianu, bądź kolorowych tybetów. Najstarsze z orlijonu ozdabiały krepindle w jaskrawych kolorach. Lejbiki trybskie i kacwińskie sporządzano z tkanin jednobarwnych i zdobiono naszytym siutażem, podkreślającym krój gorsetu.

Gorset <em>kabatek - </em>tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Gorset kabatek - tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Stroje kobiece - tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelkach A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Na Spiszu wszystkie spódnice nazywano fartuchami. Szyto je zarówno z płótna samodziałowego jak i materiałów kupnych. Spódnice <em>rąbkowe</em> były tkane na warsztatach z bardzo cienkiego lnu, przypominającego tiul. Mogły być gładkie lub ozdobione wzorem wrobionym podczas tkania. U góry były przymarszczone przy pomocy wciągniętego w tunel sznurka, a dół miały wykończony białymi ząbkami produkcji fbarycznej, zwanymi <em>cipkami</em>. Białe fartuchy bywały również szyte z tkanin fabrycznych, łudząco przypominających <em>rąbkowe</em>.

Stroje kobiece - tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelkach A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Na Spiszu wszystkie spódnice nazywano fartuchami. Szyto je zarówno z płótna samodziałowego jak i materiałów kupnych. Spódnice rąbkowe były tkane na warsztatach z bardzo cienkiego lnu, przypominającego tiul. Mogły być gładkie lub ozdobione wzorem wrobionym podczas tkania. U góry były przymarszczone przy pomocy wciągniętego w tunel sznurka, a dół miały wykończony białymi ząbkami produkcji fbarycznej, zwanymi cipkami. Białe fartuchy bywały również szyte z tkanin fabrycznych, łudząco przypominających rąbkowe.

Spódnica, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Innym rodzajem spódnic noszonych na Spiszu były <em>farbanki,</em> szyte z barwionego na kolor granatowy płótna i ręcznie drukowane. Zostały one z czasem wyparte przez spódnice z wzorzystego tybetu i kretonu kupowanego w Nowym Targu.

Spódnica, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Innym rodzajem spódnic noszonych na Spiszu były farbanki, szyte z barwionego na kolor granatowy płótna i ręcznie drukowane. Zostały one z czasem wyparte przez spódnice z wzorzystego tybetu i kretonu kupowanego w Nowym Targu.

Spódnica z sukna –<em> jangliji</em>, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Suknią nazywano na Spiszu spódnicę uszytą z czerwonego, fabrycznego sukna tzw. <em>jangliji</em>. U góry była ona wszyta w pasek zapinany na haftki a u dołu ozdobiona naszytą strojną, złotą taśmą zwaną <em>treską</em>, do której często doszywano ozdobny <em>kabatek.</em>

Spódnica z sukna – jangliji, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Suknią nazywano na Spiszu spódnicę uszytą z czerwonego, fabrycznego sukna tzw. jangliji. U góry była ona wszyta w pasek zapinany na haftki a u dołu ozdobiona naszytą strojną, złotą taśmą zwaną treską, do której często doszywano ozdobny kabatek.

Ozdobne złote naszycia<em>,</em> dół spódnicy z sukni<em> jangliji</em> , Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Ozdobne złote naszycia, dół spódnicy z sukni jangliji , Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

<em>Kanafaska</em> z <em>lejbikiem</em>, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

W okolicach Trybsza i Kacwina nie było takiego bogactwa spódnic jak w okolicach Jurgowa. Na co dzień i od święta noszono tutaj pasiaki o tle czerwonym zwane <em>kanafasami</em>. Były one tkane na warsztatach ręcznych, splotem rządkowym <em>treluch</em>, przy czym wątek był z czerwonej bawełnianej przędzy, a paski w kolorach białym, czarnym i niebieskim. Przody na które zakładano fartuch  miały wstawki z innych tkanin.

Kanafaskalejbikiem, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

W okolicach Trybsza i Kacwina nie było takiego bogactwa spódnic jak w okolicach Jurgowa. Na co dzień i od święta noszono tutaj pasiaki o tle czerwonym zwane kanafasami. Były one tkane na warsztatach ręcznych, splotem rządkowym treluch, przy czym wątek był z czerwonej bawełnianej przędzy, a paski w kolorach białym, czarnym i niebieskim. Przody na które zakładano fartuch miały wstawki z innych tkanin.

<em>Kanafaska</em> z <em>lejbikiem </em>– tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Z czasem do spódnic zaczęto doszywać gorsety. <em>Kanafasy</em> noszono do I wojny światowej, później rozpowszechniły się spódnice szyte z kwiecistego, fabrycznego tybetu.

Kanafaskalejbikiem – tył, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Z czasem do spódnic zaczęto doszywać gorsety. Kanafasy noszono do I wojny światowej, później rozpowszechniły się spódnice szyte z kwiecistego, fabrycznego tybetu.

Halka, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Halka, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Fartuch <em>rąbkowy</em>, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na spódnicę zakładano zapaskę. W odmianie jurgowskiej noszono białą, cienką zapaskę <em>rąbkową.</em> Zdobiona była na całej powierzchni lub tylko u dołu wzorzystym szlakiem.

Fartuch rąbkowy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na spódnicę zakładano zapaskę. W odmianie jurgowskiej noszono białą, cienką zapaskę rąbkową. Zdobiona była na całej powierzchni lub tylko u dołu wzorzystym szlakiem.

Fartuch, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na Spiszu noszono również zapaski z czarnej alpaki, obszyte czarnymi ząbkami zwanymi <em>cipkami</em> i wszywane były w pasek. Zapaski początkowo były szerokie i przykrywały prawie całą spódnicę. Pod koniec XIX w zwęziły się tak, że zaczęto je szyć z jednej szerokości materiału.

Fartuch, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Na Spiszu noszono również zapaski z czarnej alpaki, obszyte czarnymi ząbkami zwanymi cipkami i wszywane były w pasek. Zapaski początkowo były szerokie i przykrywały prawie całą spódnicę. Pod koniec XIX w zwęziły się tak, że zaczęto je szyć z jednej szerokości materiału.

Kaftan, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Katany, kurtki, <em>rekliki</em>, pojawiły się na przełomie XIX i XX w. Szyto je z różnych tkanin, na podszewce, z długimi rękawami. Zapinane były na guziczki. Różniły się między sobą krojem i wykończeniem.

Kaftan, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Katany, kurtki, rekliki, pojawiły się na przełomie XIX i XX w. Szyto je z różnych tkanin, na podszewce, z długimi rękawami. Zapinane były na guziczki. Różniły się między sobą krojem i wykończeniem.

W kożuchu,  strój kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Bogate dziewczyny w wianie dostawały kożuchy. Na terenie Spiszu występowały dwie odmiany kożuchów zwane jurgowską i trybsko-kacwińską. Jedne i drugie były wykonane z białych skór owczych, ale miały różny krój i zdobienia. Jurgowskie kożuchy były podobne do męskich. Lekko rozszerzały się ku dołowi i ozdobione były przeciąganymi, wąskimi paskami z czerwonej skóry, tworzącymi drobną kratkę, oraz naszytymi w odstępach kwadracikami czerwonego sukna i ząbkami z tego samego materiału. Kożuchy trybskie i kacwińskie miały wszyte po bokach kliny. Wszystkie brzegi były obszyte czarną kozią skórą, a kołnierz był wykonany ze skóry młodego lisa.

W kożuchu, strój kobiecy, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelce A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki

Bogate dziewczyny w wianie dostawały kożuchy. Na terenie Spiszu występowały dwie odmiany kożuchów zwane jurgowską i trybsko-kacwińską. Jedne i drugie były wykonane z białych skór owczych, ale miały różny krój i zdobienia. Jurgowskie kożuchy były podobne do męskich. Lekko rozszerzały się ku dołowi i ozdobione były przeciąganymi, wąskimi paskami z czerwonej skóry, tworzącymi drobną kratkę, oraz naszytymi w odstępach kwadracikami czerwonego sukna i ząbkami z tego samego materiału. Kożuchy trybskie i kacwińskie miały wszyte po bokach kliny. Wszystkie brzegi były obszyte czarną kozią skórą, a kołnierz był wykonany ze skóry młodego lisa.

Ozdobnie wszyty klin w kożuchu, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Szwy kozuchów odmiany trybsko-kacwińskiej zdobiła przewlekana czerwona skórka lub sukno wycinane w ząbki, albo kwadraciki z sukna w kolorach czerwonym i zielonym, układane na przemian. Na bokach i brzegach naszywano aplikacje z białego safianu oraz aplikacje z czerwonego sukna w postaci tulipanów, a w miejscu zszycia klinów aplikacje z safianu przypominjące parzenice.

Ozdobnie wszyty klin w kożuchu, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Szwy kozuchów odmiany trybsko-kacwińskiej zdobiła przewlekana czerwona skórka lub sukno wycinane w ząbki, albo kwadraciki z sukna w kolorach czerwonym i zielonym, układane na przemian. Na bokach i brzegach naszywano aplikacje z białego safianu oraz aplikacje z czerwonego sukna w postaci tulipanów, a w miejscu zszycia klinów aplikacje z safianu przypominjące parzenice.

<em>Kapce</em>, obuwie kobiece, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Kobiety nosiły kierpce takie same jak mężczyźni. W pierwszych latach XX w. weszły w modę buty skórzane ze sztywną cholewą i harmonijką w okolicach kostek. Zimą noszono tzw. <em>kapce </em>czyli buty z filcowymi cholewami.

Kapce, obuwie kobiece, Spisz, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki

Kobiety nosiły kierpce takie same jak mężczyźni. W pierwszych latach XX w. weszły w modę buty skórzane ze sztywną cholewą i harmonijką w okolicach kostek. Zimą noszono tzw. kapce czyli buty z filcowymi cholewami.

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności