Strój męski, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki
Strój męski, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Dobór zabytków i aranżacja na modelu A. Woźniak, fot. Wł. Pohorecki
Koszula męska, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Górale Śląscy nosili długie, wpuszczane w spodnie koszule o kroju poncho podłużnego. Na piersiach miały one rozcięcie zawiązywane pod szyją tasiemką lub troczkiem. Szyto je, z lnianych samodziałowych płócien, w zależności od przeznaczenia: prostych, drelichowych lub adamaszkowych.
Haft krzyżykiem istebiańskim - przód koszuli męskiej, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Koszule ozdabiane były drobnym krzyżykowym haftem rozmieszczonym przy rozcięciu na piersiach. Zdobienie to nazywano znaczkiem. W koszulach weselnych haft znajdował się wokół rozcięcia i u dołu prostych rękawów. Haft wykonywano jednobarwnym krzyżykowym ściegiem istebiańskim w kolorze czerwonym, brązowym lub czarnym.
Bruclik – kamizelka męska, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Na koszule zakładano kamizelki zwane bruclikami. Szyto je w dwóch kolorach: czarnym dla starszych i czerwonym dla młodszych mężczyzn, na białej grubej podszewce z płótna lub sukna.
Bruclik – kamizelka męska; tył, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Krój kamizelek był prosty. Początkowo miały długość do pasa, później do bioder.
Bruclik – kamizelka męska; zapięcie, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Brucliki ozdabiano naszytymi kuczkami, czyli pomponami, wełnianymi sznurkami wokół zapięcia i mosiężnymi guzikami zarówno przy zapięciach jak i przy kieszeniach.
Spodnie w Beskidzie Śląskim nazywano portkami lub gaciami i szyto z białego folowanego sukna. Nogawki były obcisłe, po prawej stronie znajdował się rozporek a po przeciwnej niekiedy kieszeń.
Portki, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów MAiE/Ł. Fot. Wł. Pohorecki
Portki ozdabiane były skromnie wokół przyporów i wzdłuż dolnych rozcięć nogawek. Były to obszycia wykonane z wełnianych sznurków w kolorach czerwonym i modrym.
Portki - rozpór na nogawkach, Beskid Śląski, okr. międzywojenny. Ze zbiorów MAiE/Ł. Fot. Wł. Pohorecki
Przypór, portki męskie, Beskid Śląski, okr. międzywojenny. Ze zbiorów MAiE/Ł. Fot. Wł. Pohorecki
W pasie spodnie miały obręb, przez który przeciągnięty był pasek półkoliście zwisający na pośladkach.
Gunia męska, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Okryciem wierzchnim były gunie. Szyto je z brunatnego lub ciemnobrązowego folowanego sukna według kroju poncho poprzecznego.
Haft na przodzie guni, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Gunie zdobione były tzw. lemkami, biegnącymi głównie wzdłuż brzegów. Lemki robiono z kolorowych włóczek skręconych w sznurki zwane wójkami. Były czerwone, żółte i zielone.
Charakterystyczny haft zdobiący przód guni męskiej, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Kopyca-skarpety męskie, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Mężczyźni zakładali kierpce na tzw. kopyca – skarpety szyte z białego folowanego sukna lub dziane na drutach z wełny w naturalnym kolorze. W górnej części miały one wrobiony zgeometryzowany wzór z brązowej włóczki. Wykończone były również zgeometryzowanym ornamentem np. w trzech kolorach: czarnym, szarym i czerwonym.
Kyrpce - kierpce, obuwie męskie, Beskid Śląski, okres międzywojenny. Ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Górale Śląscy nosili kierpce, nazywane w tym regionie kyrpcami. Mężczyźni wykonywali je sami z moczonej kilka dni skóry, modelując ją na specjalnej formie. Kyrpce miały dwa szwy: z przodu i z tyłu. Przywiązywano je do nóg rzemieniami, które łączyły się ponad kostką z nadkonciami, tj. grubymi białymi sznurami okręcanymi wokół łydki. Długość tych sznurów-owijaczy, wykonanych z koziej sierści, sięgała pięciu metrów. Dawniej, do górnej części owijaczy przywiązywano czarne sznurki, tworzące zamknięcia nadkonci - tzw. paradę.