W kapeluszach z wysoką główką, Biskupianie, 1996 r. Domachowo. Archiwum Etnograficzne Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, fot. Wł. Pohorecki
Najstarsze kapelusze z tego regionu miały wielkie rondo i małą główką. Od okresu międzywojennego powszechne staje się noszenie kapeluszy z wysoką główką i małym rondem. Główki opasywano czarną taśmą lub wstążką.
Koszula męska, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Koszule na lato szyto z białego fabrycznego płótna, a na zimę z barchanu. Krój koszuli składał się z karczku, przodów z dużym rozcięciem, tyłu i długich rękawów wszytych w mankiet.
Kołnierzyk zakładany na koszulę pod kamizelkę, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Do koszul zakładano dodatkowy kołnierzyk składający się z paska – stójki wywijanej z przodu i trzech doszytych części które podkładano pod kamizelkę. Kołnierzyki takie zakładano w celu zaoszczędzenia na praniu całej koszuli.
Bryczesy sukienne, spodnie męskie, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Bryczesy szyte były z tkanin fabrycznych. Najstarsze były skórzane, późniejsze: sukienne na zimę a lniane lub płócienne na lato. Górna ich część była bufiasta, dolna dopasowana do łydki, najczęściej z jednej strony sznurowana. Spodnie te wpuszczano w długie buty z cholewami.
Bryczesy białe, płócienne spodnie męskie, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Białe płócienne bryczesy do tej pory są noszone do strojów reprezentacyjnych.
Westka – kamizelka męska, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Kamizele męskie zwano westkami. Był to rodzaj bezrękawnika na podszewce, szytego z ciemnego sukna.
Westka – kamizelka męska, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Westki posiadały stojący lub leżący kołnierzyk. Ozdabiano je dwoma rzędami guziczków. Kamizele posiadały jedną lub dwie kieszonki.
Jaka- kaftan męski, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Jaka to odświętny kaftan męski szyty z sukiennej tkaniny, przeważnie w kolorze amarantowym (biskupim). Krój jego był lekko dopasowany, sięgający do bioder, z wywiniętymi na przodach klapkami i długimi rękawami. Zapinany był na dwa rzędy ozdobnych białych guziczków: po cztery w rzędzie. Dodatkowo ozdobne guziczki znajdowały się na wywiniętych klapkach oraz na mankietach rękawów.
Wołoszka – sukmana męska, przód, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Do wierzchniej odzieży noszonej przez cały rok należały sukmany, które Biskupianie nazywali wołoszkami. Szyto je z czarnego sukna w dobrym gatunku na podszewce.
Wołoszka – sukmana męska, tył, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Górna część sukmany była dopasowana do figury, z wywijanymi klapkami z przodu, dolna zwana spódnikiem z tyłu była szeroka, ułożona w około 50 fałd. Długość jej sięgała kostek.
Wołoszka – sukmana męska, zapięcie, Biskupizna, okres międzywojenny, ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi , fot. Wł. Pohorecki
Wołoszkę zapinano na dwa rzędy guzików po cztery z każdej strony.
Biskupianie w strojach przed procesją Bożego Ciała, 1996 r., Domachowo. Fot. A.Woźniak
Najstarsze były buty z cholewami zszywanymi z jednego boku. Najpopularniejsze zaś i najbardziej cenione – buty z cholewami zszywanymi z tyłu i usztywnione specjalną wkładką.