imię i nazwisko: Piotr Krajewski

rok i miejsce urodzenia: 1987 r., Kraków

miejscowość/województwo zamieszkania/tworzenia: Kraków, woj. małopolskie

region: Małopolska

dziedzina: kaletnictwo, biżuteria, metaloplastyka

wykształcenie/wykonywany zawód/czym zajmuje się na co dzień: doktor inżynierii wiatrowej, pracownik naukowy Politechniki Krakowskiej

kontakt: https://www.facebook.com/PasyLudowe/, http://www.pasyludowe.pl/

Piotr Krajewski to twórca pasów skórzanych i biżuterii ludowej. Z wykształcenia jest doktorem inżynierii wiatrowej. Już jako dziecko lubił pracować manualnie, m.in. sklejając modele. Również od dziecka miał kontakt ze strojami ludowymi, gdyż tańczył w Zespole Pieśni i Tańca „Nowa Huta”. W wieku 14 lat zaczął tańczyć w Studium Baletowym Opery Krakowskiej. Jest instruktorem tańców narodowych w XXX Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie. Przez wiele lat tańczył w zespołach komercyjnych prezentujących tańce narodowe i folklor krakowski.

Podczas kompletowania swojego stroju, okazało się, że trudno zdobyć krakowski pas, który odpowiadałby jego oczekiwaniom. Dlatego zdecydował, że sam spróbuje wykonać pas na wzór oryginalnego, który udało mu się zdobyć. Kilku jego znajomych również zamówiło sobie u niego pasy. Następnie wykonał 24 pasy dla zespołu Zespołu Pieśni i Tańca Uniwersytetu Jagiellońskiego „Słowianki”. Od tego czasu wykonuje zamówienia zarówno od osób prywatnych, firm wykonujących stroje ludowe, jak i od zespołów z całej Polski.

Doświadczenie z materiałami i techniką zdobywał samodzielnie. Pomogły mu w tym zdolności manualne oraz wykształcenie techniczne. Wiedzą o rodzajach skór podzielili się z nim również garbarze i rzemieślnicy, których poznał podczas swoich poszukiwań. Twórca sam konstruował narzędzia niezbędne do jego pracy, np. wykonał punc do zdobienia klamerek. Sam stworzył również wykrojnik do pukli mosiężnych, które w różnych rozmiarach produkuje z blachy mosiężnej na potrzeby własne oraz innych twórców.

Piotr Krajewski stara się poszerzać asortyment wprowadzając różne rodzaje pasów krakowskich (ponad 10 wzorów), np. białe, szerokie „trzosy”, weselny, a także w wersjach młodzieżowych i dziecięcych. Do tego dochodzą również pasy głównie z sąsiednich regionów południowej Polski, np. rzeszowskie, sądeckie, pogórzańskie, żywieckie i spiskie, a także inne np. łemkowski czy też pasy do mundurów. Wzory czerpie ze starych eksponatów z muzeów i izb regionalnych, a także tych zebranych przez siebie i przynoszonych przez klientów i korzysta z literatury etnograficznej. Wykonuje także renowację starych pasów.

Oprócz kaletnictwa, twórca zajmuje się metaloplastyką. Pierwszą spinkę  zrobił na wzór XIX-wiecznej spinki podhalańskiej. Wytwarza biżuterię krakowską np. spinki do koszuli, pierścionki i kolczyki z koralem oraz krzyże krakowskie i rzeszowskie. Sam zdobi klamerki i części metalowe pasów.

Wykonywał pamiątki, ale ostatecznie z tego zrezygnował: preferuje odnoszenie się do dawnych wzorów i elementów stroju niż etnodizajn i pamiątkarstwo. Wyjątkiem są torebki krakowskie wzorowane na zbiorach z muzeum (na pasku i sakiewki) oraz te z wzorami lachowskimi i góralskimi. Oprócz pasów do strojów ludowych zajmuje się również rekonstrukcją pasów do strojów historycznych.

Na wykonanie jednego pasa krakowskiego potrzebuje około tygodnia. Szczególnie czasochłonna jest plecionka z rzemyków. Pomagają mu w tym również rodzina. Dużo czasu zajmuje szukanie i wybieranie odpowiednich skór i materiałów do produkcji.

Z jego usług skorzystało już wiele zespołów, min. Zespołu Pieśni i Tańca „Słowianki” Zespół Pieśni i Tańca Szkoły Głównej Handlowej, Grupa Taneczna „Pawie Pióra”, Zespół Pieśni i Tańca „Krakusy”, Zespół Pieśni i Tańca „Nowa Huta”, Zespół Pieśni i Tańca „Bolesławiec”, Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny, Teatr Polski, Biblioteka w Zielonkach. Tworzył pasy do spektaklu „Wesele” w Teatrze Stu w Krakowie. Współpracuje z firmami produkującymi stroje ludowe. Zdarzają się klienci indywidualni, którym zależy na wykonaniu nowego pasa zbliżonego jak najbardziej do egzemplarza, który przynieśli, lub który znaleźli w muzeum. Swoich klientów zachęca do korzystania z wzorów, które są charakterystyczne dla określonych regionów.

Opracowanie: Tymoteusz Król