W opolskim hafcie dominuje ornamentyka roślinna, a więc kwiaty i ulistnione gałązki o formach naturalistycznych lub stylizowanych. Najczęstsze były motywy róży, wielopłatkowych kwiatów, niezapominajek, konwalii, goździków oraz pączków kwiatowych. Ornamentom tym towarzyszyły listki i wijące się gałązki.

W stroju kobiecym haft był stosowany w XIX-wiecznej mazelonce, której stanik, oplecek haftowano przędzą wełnianą lub bawełnianą. Na plecach haftowano motyw drzewka życia, kwiatu granatu, na przodzie – rozetki lub drobne kompozycje kwiatowe rozmieszczone symetrycznie po obu stronach zapięcia. Bluzeczkę ‒ kabotek, zdobiono przy szyi, na mankietach i przyramkach. Szczególnie bogato haftowano odświętne czepce, szyte z płótna, białego haftowanego tiulu oraz jedwabi.

Wśród elementów stroju, które chętnie haftowano wymienić można także fartuchy i chustki, zdobione motywami roślinno-kwiatowymi takimi jak pączki i płatki kwiatów albo listków, haftem atłaskowym, często posługując się cieniowaniem dla osiągnięcia wrażenia głębi.

Poza strojem haftem zdobiono też obrusy i serwety kościelne, a także tkaniny kuchenne ‒ makatki, zasłonki, ręczniki, serwetki i obrusy.

Elżbieta Oficjalska